Handpontje We zetten de auto neer bij de grote rooms-katholieke Sint-Michaëlkerk, Jonkheer Ramweg 18, 3998 JP Schalkwijk. Deze zomeravond, na regen in de middag, met een klein zonnetje is ideaal voor een wandeling en voor de foto's. We gaan het bruggetje over en we komen gelijk al op een prachtig wandelpad een weids uitzicht over de weilanden. Na anderhalve kilometer komen we bij een steiger waar we met een handpontje 10 meter overvaren. Wil je dit handpontje niet, dan kun je ook linksom het meertje lopen. Bij zo'n steigertje kun je prachtige foto's maken waarin je een enorm groot water kunt suggereren. In werkelijkheid is het maar een klein meertje, maar op de foto's hieronder lijkt het heel wat ;).
Werk aan de Korte Uitweg Na tien minuten foto's maken gaan we verder en komen na 400 meter bij het Werk aan de Korte Uitweg, een onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Het fort bestond in eerste instantie uit een gracht met daaromheen een aarden wal. In 1877 verscheen er een bomvrije kazerne, een loods, een munitiemagazijn en buiten de gracht een fortwachterswoning. Het geheel was in 1879 gereed. Op het fort was ruimte voor 160 soldaten. Tussen het werk en Fort Honswijk ligt een beschut liggende weg met parallel eraan een aarden wal over een lengte van 850 meter. Aan de andere zijde van de aarden wal loopt het inundatiekanaal. In oorlogstijd konden de troepen zich veilig verplaatsen tussen Fort Honswijk, Lunet aan de Snel en het Werk aan de Korte Uitweg.
Nu wandelen we anderhalve kilometer over een prachtig pad langs het Inundatiekanaal, tweehonderd meter na de brug rechts volgen we het wandelpad naar links.
Verdronken Bos Een kleine kilometer verder komen we bij de steiger over het Verdronken Bos. Het verdronken bos is een recreatiebos dat als waterberging is (her)ingericht. Het is bedoeld om water te kunnen bergen bij teveel neerslag. De bomen die hier stonden kunnen niet tegen een te hoge waterstand en zijn afgestorven. Ook nu neem ik weer tien minuten tijd om verschillende foto's te nemen, het is nu een ideale tijd zo'n half uur voor zonsondergang.
Kasteel Vuylcop Daarna is het eenvoudig: gewoon ruim twee kilometer langs de Schalkwijkse wetering en we zijn weer bij de auto. Ik dacht, toen ik op de kaart keek "dat is een vervelend saai stuk", maar dat valt erg mee, het is een heel rustig weggetje vrijwel zonder verkeer, bovendien heel landelijk en onderweg passeren we nog een kasteeltje. De woontoren Vuylcop is in de 14e eeuw gebouwd. Vermoedelijk rond het jaar 1300, maar zekerheid is hier niet over. De funderingen zouden zelfs nog uit de 13e eeuw kunnen zijn (bron). De eerste vermelding is 1392. In de loop van de eeuwen veranderde de woontoren van uiterlijk en werd het een kasteel. Er verschenen torens en een toegangsbrug over de gracht. Kasteel Vuylcop had een voorburcht met gracht, waarop een hofstede en bijgebouwen stonden. Wanneer deze gracht is aangelegd is onbekend. De eerste tekening van het gebouw is uit 1640.
Het was een prachtige avond en we geven zonder twijfel vijf sterren voor deze wandeling.